Woa gaon we haer . . . ?

Die vraag hebben Marijke en ik ons de afgelopen dagen vaker gesteld. Eigenlijk hadden we al weg moeten zijn, de camper staat “gepakt-en-gezakt” voor de deur. Maar Marijke had een cyste in haar oog, en die moest operatief verwijderd worden. Donderdag gaan de hechtingen eruit en dan kunnen we eindelijk vrijdagmorgen op pad. Maar wat maakt ‘t uit, we hebben nog genoeg vakantiedagen over en anders nemen we er nog een paar van volgend jaar bij. Afhankelijk van het weer zullen we wel steeds verder afzakken naar het zuiden. Maar het plan is om de “Route-du-Vin” te gaan volgen in de Elzas. De druiven worden geoogst, wijnfeesten, wat wandelen, fietsen en lekker eten. Met slecht weer hobbiën in de camper (theezakjes, genealogie) of wat plekjes zoeken om te trainen.
Want dat gaat gewoon door, de afgelopen dagen ontspannen in de garage wat krachtoefeningen gedaan, en met bankdrukken wat extra gewicht eraan gehangen. Het seizoen is toch voorbij, we gaan nog wel naar een paar werpvijfkampjes, maar daar verwacht ik niet veel meer van. Nee, we gaan ons richten op komend jaar, ik denk overigens dat ik ook indoor wat ga doen.
Woa gaon we haer naar een andere club is ook begonnen. De analyse van wat er het afgelopen jaar allemaal misging, is afgerond. Ik zal jullie niet vermoeien hoe ik dat structureel aanpak, hier slechts de belangrijkste conclusies:
1.Ik heb slecht rekening gehouden met de weersomstandigheden, die longontsteking heeft me behoorlijk dwarsgezeten. Goed kleden en jezelf goed verzorgen;
2.Ik heb geen krachttraining gedaan afgelopen winter, dat pakken we weer op. Komende winter wat méér en met zwaardere gewichten gaan werken, dat is gemakkelijk want dat kan ik nu thuis doen (met dank aan Corné). We gaan de garagedeur vervangen door een houten pui en we maken er een gezellig krachthonkje van.
3.Ik heb mijn hoop (en energie) te veel gericht op het uitbouwen van een steunpunt voor werpers. Loslaten, niet meer doen, dat was verspilde energie. We gaan kijken dat we een sociale activiteit kunnen oppakken (voor nog oudere mensen).
De volgende stap is het opstellen van een specificatie waaraan mijn nieuwe club minimaal aan moet voldoen:
1.Men moet een helder Mission Statement hebben (waar staan we voor);
2.Er moet minimaal één werper zijn die regelmatig komt trainen;
3.Men moet positief staan t.o.v. wedstrijdatletiek (ook voor masters);
4.Tijdens en na de training is er een geopende kantine;
5.Met slecht weer moet een krachthonk beschikbaar zijn;
6.Voor alle senior-atleten (recreanten, senioren en masters) gelijke basiscontributie.
Hiermee vallen automatisch maar jammer alle Venlose (trim)clubs al af, dus gaan we ons richten op Venray, Helden, Roermond, Deurne, Helmond of Eindhoven. Inmiddels heb ik ter plekke al “sfeergeproefd” in Venray en Helden, en dat viel me toch wel tegen. Met Roermond heb ik contact opgenomen en dat voelt erg “welkom”. Deurne, Helmond en Eindhoven kennen we allebei en daar gaan we eens goed over nadenken. Want Marijke heeft natuurlijk ook een belangrijke stem, ook zij moet zich thuisvoelen in de nieuwe omgeving. Zijn daar meer vrouwen die belangstelling tonen voor werp-training/-wedstrijden? Hoe lang is het rijden? Is er (in de kantine) een gezellige sfeer?
Komen we er niet uit, geen probleem, sluit ik me ’n jaar aan bij Veteranen Nederland. Met mijn trainingsveldje bij Scheuten-Glas in de Boekend is niks mis mee! In november zijn Marijke en ik er wel uit. Maar eerst even genieten van onze camper, op naar Bergheim (even kijken of daar een sportpark is . . . . ).

En oh ja, Ton Peters is gestopt met het (uitmuntend) berichten van de masters-prestaties op de site van de Atletiekunie. Blijkbaar waren er problemen gerezen tussen hem en het bestuur!!?? Verschrikkelijk jammer (zeker ook voor de masters), want Ton schreef prachtige bij-de atleten-betrokken stukken. Zijn bijhouden van de Bestenlijsten gaat gewoon door, ik heb hem (namens vele masters) bedankt!