Uitwaaien in Zeeland

Vorige week wilden we de camper alweer verbannen naar zijn winterverblijf, maar Erwin Krol belette dat nog even. Hij voorspelde dat het zacht en mooi herfstweer zou worden, dus besloten we nog een weekje naar Zeeland te gaan. De meeste campings bleken gesloten vanaf 1 november, maar in Renesse was “de Wijde Blick” nog bereid ons te ontvangen. Een gigantische camping tussen een verschrikkelijk groot aantal campings en vakantiedorpjes op Schouwen-Duiveland. Hier gaan we dus s’zomers gegarandeerd niet naartoe. Er blijft nog genoeg natuurschoon over, maar de volgende camping is nooit ver weg. Ik denk dat Wilders hier wel toekomst heeft, want hier geldt met recht “genoeg-is-genoeg”.
Maar wij hebben een paar prachtige, rustige en sportieve dagen gehad. s’Morgens met de fiets door de duinen, en waar een mooie duinovergang is, het strand op en lekker tegen de wind in struinen. Marijke had mazzel, woensdag stormde het, beetje moeilijk fietsen maar . . . wat een geweld. Op het strand word je gewoon gezandstraald. Lekker mosselen gegeten, op tijd naar bed en s’morgens laat eruit!! Wie doet je wat. Renesse is erg (te) touristisch, maar Burgh-Haamstede, Nieuw-Haamstede (prachtige vuurtoren), Westenschouwen en Scharendijke zijn mooie dorpjes.

Vanmorgen zijn we “in ut zunke” vertrokken met nog één stop in Ritthem! Dat ligt op 8 kilometer afstand van Vlissingen en met enige moeite vind je daar fort Rammekens, temidden van bos, kreek, weide, schor en een oorverdovende stilte. Fort Rammekens is het oudste zeefort van West-Europa (1547). Ooit speelde het fort een grote rol in de rijke Zeeuwse maritieme geschiedenis. Fort Rammekens werd gebouwd op last van Maria van Hongarije, een jongere zuster van Karel V, die namens hem de Nederlanden regeerde. Het ontwerp was van de Italiaanse architect Donato de Boni en Peter Fransz. Het fort werd gebouwd om de toen zeer belangrijke havens van Antwerpen en Middelburg te controleren en het speelde een belangrijke rol als ankerplaats voor de schepen van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. De schepen wachtten bij het fort op een gunstige wind om af te varen naar Azië. Het fort is bij afwisseling in handen geweest van Spanjaarden, Engelsen, Fransen en Zeeuwen. De Spanjaarden en Geuzen hielden in de Tachtigjarige oorlog danig huis in het fort.

We hadden een uniek plekje gevonden op de dijk met zicht op het fort én de Oosterschelde, waar weliswaar geen zeilschepen, maar toch veel zeeschepen af en aan voeren. Een prachtige afsluiting van alweer een mooie week. Ben benieuwd hoever het is met de werpkooi op Vrijenbroek, en wie zich al ergens gemeld heeft bij een nieuwe atletiekvereniging? Ik denk niemand!